Verhuizen, lange dagen, steeds opnieuw de frustratie dat er geen uitzicht was op een vaste baan. Marc had er genoeg van. Na drie jaar als chef de clinique te werken, gaf hij de hoop op dat hij zich ergens als cardioloog kon vestigen. Sinds januari werkt hij als ANIOS arbeid & gezondheid / verzekeringsgeneeskunde bij UWV Sociaal Medische Zaken.
“Het heeft even geduurd voordat ik mijn droom opgaf. Ondertussen zag ik hoe collega’s een burn-out kregen of gingen scheiden. Zelf zag ik mijn kinderen veel te weinig. De balans was zoek. Maar toch, ik had een specialisatie als cardioloog op zak. Daar had ik veel in geïnvesteerd. Om dat op te geven, dat was niet niks. In mijn beginweken bij UWV Sociaal Medische Zaken moest ik dan ook echt wennen. Het was hier zo rustig. Niemand liep te rennen. Er was geen stress. 

Ik wist niet of dat saai was of dat ik ervan mocht genieten om in alle rust mijn werk te doen. Maar al snel zag ik de pluspunten. Ik vond én vind het een verademing dat je een vol uur hebt om een cliënt te zien. Mensen helpen, dat was altijd mijn grote drijfveer geweest om arts te worden.

En mensen helpen, dat doe je hier ook. En wat ik ook ontdekt heb; dit werk is veel gevarieerder. Zie je bij cardiologie drie verschillende groepen patiënten, hier zie ik mensen met allerlei fysieke en psychische klachten. Dat maakt het werk heel afwisselend.”

Het gaat hier om bestaanszekerheid
“Ik ben nu geen behandelaar, maar ik voel me evengoed arts. Mijn collega’s maken graag gebruik van mijn expertise. Ik hoef hier niemand beter te maken. Je hebt hier dus andere vaardigheden nodig. Mensenkennis, bijvoorbeeld en goede communicatieve vaardigheden. Je moet contact kunnen maken met de cliënt. Je wilt er immers achter komen wat zijn ziekte met hem doet. Ik ben me er erg bewust van dat mijn besluit grote gevolgen voor iemand kan hebben. Het gaat hier om bestaanszekerheid, om inkomen. Daarover oordelen, mag je nooit lichtvaardig doen.”
 

Die ruimte voor interpretatie maakt ons vak interessant
“Dit vak is ook uitdagend. Neem nu long covid, een relatief nieuwe aandoening waarover nog weinig bekend is. Intern spreken we hier over, delen we ervaringen, bespreken we de landelijke richtlijnen die er zijn gemaakt. Maar die richtlijnen passen niet altijd. Niet iedereen valt netjes binnen de hokjes. Het is dus de kunst om die richtlijnen goed te interpreteren. Om in contact met de cliënt tot het juiste oordeel te komen. Om de mens achter de patiënt te zien. Die ruimte voor interpretatie maakt ons vak interessant. Er is veel mogelijk, mits je het goed kunt onderbouwen.”
 

Financieel is dit géén stap terug
Als specialist is het even wennen om weer assistent-niet-in-opleiding te zijn. Het is een stapje terug, maar het is wel een stap met een duidelijk doel. En het is tijdelijk. Financieel is dit trouwens géén stap terug. In het ziekenhuis maakte ik veel onbetaalde overuren. Ook al is het brutoloon bij UWV iets lager, afgezet tegen de uren die ik maak, lever ik niets in. Ik vind het fijn dat ik mijn opleiding in werktijd kan doen. Ik krijg een maatwerktraject, dat betekent dat ik waarschijnlijk in twee jaar een nieuwe specialisatie op zak heb. Het voelt goed dat ik deze stap gezet heb. Ik heb nu weer tijd voor mijn gezin en voor mezelf. In het weekend ben ik vrij en zit ik niet de poli voor de komende week voor te bereiden. Ik ga het handboogschieten weer oppakken. Dat is pure winst. Het bewijst voor mij dat dit de juiste keuze is.”