Haar werk bij de dermatologie voelde voor Marloes Inklaar niet als de juiste match. “Het werk draait vooral om klinisch redeneren. Terwijl bij klachten ook andere factoren een rol spelen. Hier is vaak geen tijd of aandacht voor.” Marloes zocht naar een andere benadering voor de ziektebeelden van haar patiënten. “In mijn werk als Arts In Opleiding tot Specialist (AIOS) arbeid en gezondheid kan dit.” 

Kijken naar de mens achter de klacht
Marloes houdt ervan om mensen op weg te helpen en te denken vanuit het grote geheel. In haar rol als AIOS arbeid en gezondheid kan ze werken zoals ze het liefst wil. “Werken in de dermatologie gaf mij het gevoel van productiewerk. Je hebt tien minuten de tijd voor een nieuwe patiënt en vijf minuten voor een controlepatiënt. Je hebt simpelweg geen tijd om te luisteren naar de verhalen om verder te kijken dan de klacht. Naast de medische invalshoek wil ik ook kijken naar de mens als geheel. Ik geloof dat meerdere factoren interactie hebben met medische problematiek. Zeker in deze tijd, waarin veel van onze cliënten kampen met psychische klachten en sociale problemen.”

Wij zijn geen productiemachines
Bij UWV zit Marloes helemaal op haar plek. “Om eerlijk te zijn moest ik in het begin wel wennen. Toen ik hier zo’n vijf jaar geleden begon, lag de focus op beoordelingen. In de ochtend had ik spreekuren en in de middag werkte ik die uit. In de loop van de tijd is mijn werkdag er anders uit gaan zien. Zo werk ik nu nauw samen met verpleegkundigen.” Maar het mooiste vindt Marloes dat ze een bijdrage levert aan het sociale domein. “We kijken naar vraagstukken als: hoe zit de sociale hulpverlening in de provincie in elkaar en hoe verwijzen we daar beter naar door? De term ‘verzekeringsarts’ hoor ik nog regelmatig vallen. Maar dat past niet langer bij de invulling van de functie. Ik doe niet alleen maar spreekuren aan de lopende band. Een specialist in arbeid en gezondheid, dat is wie ik ben en wie ik wil zijn in mijn werk.”

Imago vs praktijk
“Woede en agressie van cliënten komt gelukkig nauwelijks voor”, zegt Marloes. “Toch had ik vooraf verwacht dat ik daarmee te maken zou krijgen. Dat vooroordeel zal wel te maken met het negatieve imago van ons vak. In de praktijk valt het dus ontzettend mee. Ik merk dat wanneer je de klant goed begeleidt en uitlegt hoe hun situatie in de regelgeving past, er vaak begrip is voor de beslissing. Ook al wordt een uitkering afgewezen of beïndigd. Daarnaast hebben de meeste cliënten vóór mij allerlei specialisten gesproken. Bij mij kunnen ze eindelijk hun hele verhaal kwijt. Dat vinden cliënten over het algemeen ontzettend prettig.”

Meedenken met de cliënt
Marloes voelt haarfijn aan waar de behoefte van haar cliënten ligt. “Onlangs kwam een jonge vrouw met een slaapstoornis op mijn spreekuur. Tijdens het gesprek ontdekte ik dat er iets anders aan de basis lag van haar slaapprobleem. Namelijk een verstoord dag- en nachtritme. Zij kon daardoor geen uitkering krijgen. En het mooie is: de vrouw voelde zich juist enorm opgelucht. Ze heeft onder andere haar leefstijl aangepakt en is nu ook weer aan werk. En laatst heb ik een man geholpen die ondanks zijn beperkingen toch iets wilde betekenen voor de samenleving. Ik heb meegedacht hoe hij met zijn ziektebeeld vrijwilligerswerk in de buurt kon gaan doen.”

Alle ruimte voor groei
De mogelijkheid om jezelf continu te ontwikkelen, speelde voor Marloes ook een belangrijke rol in haar keuze voor UWV. “Dat UWV staat voor ontwikkeling, werd tijdens mijn meekijkdag meteen duidelijk. Of je nu meer wil doen met onderzoek, onderwijs wil geven of beleid wil maken: het is allemaal mogelijk. Aangezien ik zoveel dingen interessant vind, voelt het goed om meerdere kanten op te kunnen. Ik weet namelijk zeker dat ik niet tot aan mijn pensioen alleen in de spreekkamer ga doorbrengen. Ik wil er wat naast gaan doen. Dankzij de vele ontwikkelmogelijkheden bij UWV is het prima om nu nog niet precies te weten wat. Dat ontdek ik gaandeweg. De regie hiervoor ligt bij mezelf.”