‘We schrijven geen medicatie voor, maar helpen mensen op een andere manier vooruit’ 

Nisson was vorig jaar bijna gestopt met haar baan als arts arbeid en gezondheid bij UWV. Maar tóch trok ze haar ontslag weer in. ‘Ik heb nog een baan in het weekend, en dat is samen best veel. Nadat ik mijn ontslag had ingediend, kwam ineens het besef dat ik dit werk te erg zou missen. De gesprekken, de inhoud, de collega’s en vooral de fijne sfeer’. 

Tijd voor het hele verhaal 

Mafaz werkt sinds drie maanden in hetzelfde team als Nisson. Ze voelde het meteen: dit is de beste keuze ooit. Hiervoor werkte ze in een huisartsenpraktijk, maar merkte dat ze meer verdieping zocht. Het tempo daar is totaal anders. ‘Bij de huisarts ren je van cliënt naar cliënt. Je kijkt vaak naar één klacht. Heeft iemand er twee? Dan is er een nieuwe afspraak nodig. Je hebt simpelweg niet de tijd om naar het hele plaatje te kijken.’ 

Bij UWV is die ruimte er wél. Nisson: ‘Wij vragen écht alles. Hoe laat ga je naar bed? Wat doet je partner voor werk? Hoe gaat het met je kinderen? Dan pas ontdek je waar het probleem echt zit.’ En dat is nodig, want het gaat vaak om mensen bij wie werk en gezondheid verstrengeld zijn geraakt. ‘Iedere cliënt is anders. Er is geen standaardbehandeling,’ zegt Mafaz. ‘Dat maakt het werk juist interessant. Het is echt een puzzel.’ 

Geen recept, wél resultaat 

‘Veel mensen denken: jullie praten alleen, jullie behandelen niet eens,’ zegt Nisson. ‘Maar dat beeld klopt niet. Anders dan in een ziekenhuis schrijven wij geen medicatie voor. Wij helpen mensen op een andere manier vooruit.’  

Wat dit vak zo bijzonder maakt, is dat artsen bij UWV de ruimte en middelen hebben om écht iets in gang te zetten. ‘Wij hebben middelen om iemand direct verder te helpen. Zo zetten we bijvoorbeeld een leefstijltraject in, waar een fysiotherapeut en een psycholoog bij betrokken zijn. Zo'n traject maakt altijd impact.'  

Iedereen denkt mee 
Als arts moet je je keuzes goed kunnen onderbouwen, want elke beslissing die je neemt heeft gevolgen. Gelukkig sta je er niet alleen voor. Mafaz: ‘Je overlegt voortdurend met collega-artsen, arbeidsdeskundigen en re-integratiebegeleiders. Iedereen maakt tijd om mee te denken, ook als het niet hun eigen cliënt is. Dat geeft vertrouwen. Je doet het samen.’ 

Die betrokkenheid ziet ook Nisson keer op keer. Ze herinnert zich een cliënt die verwilderd binnenkwam. ‘Er was geen gesprek mogelijk. Hij was zó van de kaart. Toen hebben een collega en ik hem persoonlijk naar huis gebracht. Je voelt je gewoon verantwoordelijk. Je laat iemand niet zomaar gaan zonder oplossing.’