Overstap van het ziekenhuis naar UWV

Na haar coschappen begon Lara als ANIOS gynaecologie in Maastricht. Interessant werk, maar de hectiek en acute situaties maakten duidelijk dat dit niet haar toekomst was. Tijdens haar opleiding had ze al vier weken coschap sociale geneeskunde bij UWV gelopen. Daarom wist ze: hier ligt de combinatie van medische diepgang en balans die ze zocht.  

“Gedurende het coschap ontdekte ik hoe breed en betekenisvol dit werk is. Je beoordeelt niet alleen klachten, maar kijkt ook naar het hele functioneren van iemand in zijn sociale context. Die breedte had ik niet verwacht, en dat maakt dit vak voor mij juist zo interessant.” Die eerste indruk werd later, tijdens de meeloopdag van de sollicitatieprocedure bevestigd. “Ik keek toen niet meer als student, maar als arts die zich afvroeg of dit mijn plek kon zijn. Ik zag opnieuw Ziektewet- en WIA-beoordelingen, en wat me vooral opviel was de rust waarmee gesprekken gevoerd werden. Ik dacht: dit past bij hoe ik wil werken.”

Tijd en aandacht voor het hele verhaal
Wat Lara vooral aanspreekt, is dat er ruimte is om een cliënt echt te leren kennen. “In het ziekenhuis heb je vaak tien minuten en kijk je vooral naar de acute klacht. Hier neem je soms een uur de tijd voor een uitgebreide anamnese. Je vraagt door, onderzoekt de consistentie van de klachten en kijkt naar de bredere context. Hoe ziet iemands dagelijks leven eruit, welke psychische factoren spelen mee, en welke sociale omstandigheden hebben invloed?” Die manier van werken maakt volgens haar dat cliënten zich gehoord voelen. “Sommige mensen vertellen voor het eerst in lange tijd hun verhaal. Je merkt dat het veel doet als er aandacht is voor meer dan alleen het medische. Voor mij als arts is het waardevol om vanuit die brede blik te beoordelen wat iemand nog kan en nodig heeft. Het is de combinatie van medische kennis, luisteren en analyseren die het werk zo interessant maakt.”

Regelmaat en professionele ontwikkeling 
Naast de inhoud vindt Lara de werkomstandigheden een groot pluspunt. “Ik plan mijn eigen spreekuren en weet hoe mijn dag eruitziet. Er zijn geen avond- of nachtdiensten en ik neem mijn werk niet mee naar huis. Dat geeft rust en balans, iets wat ik in het ziekenhuis miste.”  Ook het opleidingsklasje waarin alle nieuwe basisartsen starten, bevalt haar goed. “We krijgen onderwijs, bespreken casussen en leren veel van elkaar. Het is gezellig en leerzaam tegelijk. Daarnaast is er begeleiding door geregistreerde verzekeringsartsen, waardoor je altijd iemand hebt om mee te sparren. Dat geeft vertrouwen, zeker in de eerste maanden.”  De collegiale sfeer draagt sterk bij aan haar werkplezier. “We nemen de tijd voor overleg en lunchen samen. In het ziekenhuis was daar vaak geen ruimte voor. Hier is dat vanzelfsprekend en dat maakt de werkomgeving prettig.”

Luisteren, analyseren en rapporteren 
Het vak vraagt volgens Lara om een combinatie van empathie en scherp analytisch denken. “Je moet echt geïnteresseerd zijn in de mens achter de klachten. Veel cliënten hebben psychische of chronische problemen, en dan is het belangrijk dat je goed doorvraagt en begrijpt wat iemand nodig heeft. Tegelijkertijd schrijf je uitgebreide rapportages waarin je onderbouwt waarom klachten wel of niet plausibel zijn en welke mogelijkheden iemand nog heeft. Voor mij is juist die mix van luisteren, analyseren en rapporteren zo waardevol.” Soms zijn de verhalen ook heftig. “Ik had een cliënt die zo depressief was dat hij nauwelijks nog zijn huis uitkwam en zelfs de basiszorg niet meer oppakte. Voor hem was dit gesprek bij UWV het eerste contact in jaren. In zulke situaties voel je hoe groot de impact kan zijn van het werk. Je bent weliswaar geen behandelaar, maar je kunt wel richting geven en iemand stimuleren om hulp te zoeken. Dat vind ik betekenisvol.”

Een vak met impact 
Lara kijkt met tevredenheid terug op haar keuze. “In korte tijd heb ik ervaren dat dit werk impact heeft. Je helpt mensen in een kwetsbare fase en geeft richting in hoe zij verder kunnen. Voor artsen die op zoek zijn naar inhoudelijke diepgang, balans en maatschappelijke relevantie, heeft dit vak veel te bieden. Ik raad het anderen zeker aan.”